2016.
režija: Meera Menon
scenario: Amy Fox, Alysia Reiner, Sarah Megan Thomas
uloge: Anna Gunn, Alysia Reiner, Sarah Megan Thomas, James Purefoy, Samuel Roukin
Za Wall Street znamo da je to leglo pohlepe i korupcije, da finansijske firme drže političare u džepu, te da su ga zbog toga neki mladi ljudi hteli okupirati prilikom poslednje krize. O tome su govorili brojni filmovi, od nepravedno zaboravljenog pomalo vizionarskog Pakulinog Rollovera (1981), preko ne baš suptilnog Stoneovog Wall Streeta (1987) i njegovog “na silu” nastavka sa podnaslovom Money Never Sleeps (2010), pa do post-kriznih Margin Call (2011), The Wolf of Wall Street (2013) i iznimno duhovitog The Big Short (2015).
Jedna druga karakteristika ove institucije se, međutim, retko spominje u filmovima, a i inače. Wall Street je skoro u potpunosti “boys club”, odnosno muško društvo. Zapravo, kad malo bolje pogledamo, žene od karijere vrlo retko viđamo na filmu, a da nisu provučene kroz tretman klišea, bilo da su napravljene u standardnom maniru “kučke” sa nepostojećim privatnim životom, odnosno preterano agresivnog, frustriranog bića koje je na svojoj poziciji svojevrsno strano telo, bilo da je kliše izvrnut na suprotnost, pa su te žene prikazane kao tople, majčinske figure, kako na poslu, tako i kod kuće.
U tom smislu je Equity potpuni novitet, jer u centar priče stavlja poslovnu ženu koja pliva u muškom svetu, dobra je u svom poslu (specijalista za izvođenje visokotehnoloških firmi na berzu), ali ne može napredovati više od svoje trenutne pozicije. Naomi (Gunn) je zbog toga frustrirana, ali ne odustaje od borbe. Zna da je razlog za blokadu upravo to što je žena u muškom društvu, da klijenti od nje očekuju kooperaciju i čak servilnost kakvu se ne bi usudili očekivati od muških poslovnih partnera, te da su u njenom pod povećalom i stvari koje se kod muškaraca ne gledaju, poput fizičkog izgleda i garderobe. Privatno, Naomi je jedna od onih umerenih i inteligentnih osoba koja održava socijalne kontakte na nivou koliko to zahteva posao i koja je dovoljno mudra i etična da svom bivšem kolegi i povremenom partneru Michaelu (Purefoy) ne odaje poslovne tajne i izlaže oboje riziku od ilegalne insajderske trgovine.
Ne samo da film prati Naomi na njenom najnovijem projektu transformacije društvene mreže nabrijane na zaštitu privatnih podataka u profitabilnu kompaniju, nego i druga dva pod-zapleta u centru pažnje imaju žene. Jedan se bavi odnosom između Naomi i njene asistentice Erin (Thomas) koja po svaku cenu želi napredak u karijeri, bilo uz Naominu pomoć, bilo izgurujući i preskačući nju. Drugi se bavi istragom za prevaru usmerenom protiv Michaelove nove firme koju sprovodi Naomina prijateljica iz studentskih dana Samantha (Reiner), koja ide preko Naomi, u kojoj ona nije osumnjičena, ali može postati važan svedok.
Kako je umeren u tretmanu Naomi kao nijansiranog lika sa svojim vrlinama i manama, dobrim i lošim procenama, tako ni berzansko poslovanje nije predstavljeno kao ne-etično i lopovsko samo po sebi, iako nepravilnosti ima. U jednom momentu Naomi na nekom panelu uticajnih gradskih žena kaže da je ono što je ujutro pokreće iz kreveta novac i moć i saznanje da ga ima. Svet se do sada već navikao na ambiciozne žene, a pitanje je može li to isto učiniti i sa bogatim i moćnim. Hoće li se i po tom pitanju žene konačno izjednačiti sa muškarcima. Taj momenat je ujedno i jedna od retkih manifestacija feminizma, koji je u ostatku filma diskretno utkan u tkivo, tako da nam ne bode oči kao parola, ali da smo svesni da su ovaj film napisale i režirale žene.
Dobra i dobro postavljena priča često za film znači više od pola napravljenog posla. Ako je ta priča pretočena u makar koraktan scenario i kroz režiju ispripovedana kako treba, što je ovde slučaj, onda se radi o solidnom, čak i dobrom filmu. Napisan sa određenim dramaturškim poštapalicama, ali sa u realnosti ukorenjenim likovima, više nego kompetentno odglumljen od strane uglavnom televizijskih glumaca, perceptivan i realističan, neapologetski i originalan, Equity dolazi na nivo dobrog i vrednog pažnje.