2015.
režija: Jonathan Kesselman
scenario: Maz Jorbani, Amir Ohebsion
uloge: Maz Jorbani, John Heard, Deanna Russo, Marshall Manesh, Matthew Glave, Sheila Vand, Vida Ghahremani
Gledali smo Borata i smejali se iskrivljenim, arogantnim percepcijama i stavovima koje “prvi svet” ima i neguje prema trećem i naivnosti sa kojom treći svet gleda na prvi. Pomislili smo tada da bi Sasha Baron Cohen, komičar poznatiji po kraćim, televizijskim formama, mogao imati uspešan transfer na film i kroz vulgarnu, “ćoravu” komediju obrađivati greške u komunikaciji i predrasude koje te greške izazivaju. Cohen je po sistemu “još istoga”, bilo da se radi o vulgarnosti ili poigravanju sa stereotipima otupio svoju satiričnu oštricu. Možda zbog toga što je po pravilu radio iz veoma sigurne zaleđine i što su njegovi promotivni “stuntovi” zapravo bili zanimljiviji od filmova koje je potpisao.
Jimmy Vestvood: Amerikan Hero je Borat sa Irancima, odnosno Irano-Amerikancima, bez maske i sigurne distance. Ko-scenarista i glavni glumac Maz Jorbani je dugotrajni saradnik kanala Comedy Central i njegova komičarska rutina se svodi na poigravanje sa stereotipima koje iranski imigranti i domicilni Amerikanci primenjuju jedni na druge. U tom smislu, film hvata poentu i ne ostaje dužan ni jednima ni drugima: Iranci koji dolaze u Ameriku očekujući slobodu i užitak kakav vide na televiziji su naivni, a Amerika je imperija u kojoj su vidljivi znakovi latentnog i otvorenog rasizma, korupcije i krvožednih medija, dok je sloboda samo slika za televiziju. Ironijskim obratom sudbine, ispada da sveži iranski emigrant (inače vrlo integrirana skupina) mora braniti izvorne američke vrednosti o samih Amerikanaca koji potpiruju kulturu straha.
Zaplet i izvedba su jednostavni, kao prepisani iz nekog ranijeg Hollywooda, recimo na tragu Naked Gun parodijskog serijala. Jamshid Fakhreinpour (Jorbani) je dobio zelenu kartu na lutriji i u trenutku proslave maše s američkom zastavom, koja se, sticajem okolnosti, zapali. Kanal Kox News i njihova perjanica Hank Shannity (Glave) ekspresno proglašavaju Jamshida džihadistom, ali on svejedno, u pratnji majke (Ghahremani) kao dominantne, kućevne figure dolazi u Ameriku kako bi ostvario svoj san i postao privatni detektiv i heroj, kao Steve McQueen (koji se u filmu na više mesta spominje) i Clint Eastwood na kojeg se referira u naslovu. Smotani Jamshid, nazvan Jimmy, će tako postati žrtva paklenog plana bogatog biznismena (Heard) koji pokušava da pokrene Treći svetski rat. Srećom pa Jimmy ima na koga da se osloni, iako to ne želi: rođaka u sedmom kolenu Leila (Vand) žarko želi da mu bude pomoćnica na poslu i u životu...
Ništa novo u zapletu, a reklo bi se ni u obradi. Red “slapstick” i verbalnih gegova na klasičnu priču o zabuni, motivaciji i naivnim iluzijama. Istini za volju, dosta se postiže glumačkim improvizacijama, pa čak i štosevi, naročito ako nisu puno puta ponovljeni (što se ovde dešava), uglavnom pogađaju metu. To je dovoljno da film bude gledljiv. Za bonus, još je i iskren, jer kroz žanr otvoreno govori o važnim stvarima, bez cohenovskog uvijanja u dokumentarno-mokumentarne šablone, bez ismevanja slučajnih prolaznika i bez navlačenja “istinitih” reakcija besmislenim provokacijama. Malo li je za vulgarnu komediju?